گیریم سفره روحانی و دوستانش از همان اول ، نه اولِ دولت، خیلی قبل‌تر ، خیلی اول‌تر ، از سفره‌ی فاتحان ۱۴۰۰ جدا بوده است!
اصلاً گیریم خود روحانی یک تنه این بلا را بر سر این کشور آورده است ، یعنی خودش یک تنه عامل تمامی مشکلات داخلی و خارجی بوده ، قبول!
حال می‌ماند مشاهده عملکرد مردان و زنانی که در قامت دولت سیزدهم قرار است بانیان وضع فردا باشند و کدام خیرخواه ملت و کشوری است که در این اوضاع نابسامان ، آرزوی محالش عاقبت بخیری دولتی نباشد که ملت چه قلباً و چه اجباراً ،آن را منجی وضعیت اقتصادی کشور می‌داند!
ما بدبین نیستیم، خواست ما پیروزی دولت‌هاست نه بر ملت که بر مشکلات ملت ، اما نشانه‌ها خبر از سالی نکو نمی‌دهند!

اینروزها عجیب زمستان است!
امروز رئیس دولت سیزدهم به دلیل میدان دادن به بسیاری از مردان باقیمانده از دولت نهم و دهم ،یاران همراهش در روزگار پیش‌تر و برخی سفارشیون، راهی ندارد جزء عبور از بسیاری از شاخص‌های شایسته سالاری ، که سران ستادهای حکم گرفته در بهار ۱۴۰۰ امروز و در زمستان ۱۴۰۰ باید پاسخگوی آن همه حکم های کاغذی باشند!
امروز تا هر لحظه ی عمر این دولت، رئیسی باید تمام احکام مدیران ستادی را به مدیران دولتی تبدیل کند تا اگر از جان دولتش چیزی باقی ماند در خرداد ۱۴۰۴ کسی برای رای دادنش باقی مانده باشد!
امروز روزگار سخت دولت سیزدهم نیست، فردا که حاصل مدیریت این نیروهای کاشته در هر دستگاه مشاهده شود، سختی یا آسانی کار مشخص می شود!
اینکه بانیان وضع فردا ، فردا چه میزان می توانند در مقابل مردم سرافراز باشند یا سرافکنده فقط یک درد نیست، یک دردسر است، چرا که مشخص نیست در صورت عدم موفقیت دولت سیزدهم ، مردم از حضور دولت چهاردهم استقبالی داشته باشند یا نه ، حال چه رسد به اینکه چهاردهمی ها نشانشان بر سینه چپ نشسته باشد یا راست، پس بجاست تا دولت برای حفظ اعتماد ملی قدری معقول تر از آنچه تا امروز دیده ایم گام بردارد، تا حداقل امیدی هرچند اندک برای اصلاح امور در دل ملت پدیدار گردد!