انتخابات ریاست جمهوری ۱۴۰۳ ثابت شد که ملت از شعارهای آرمانی «اصلاح‌طلب-اصول‌گرا» عبور کره‌اند و خواستار تغییرات اساسی سیاست‌های دولت‌ هستند. بنابراین این نوع مشارکت یا عدم مشارکت بیش از ۵۰ درصد مردم در انتخابات حامل پیام مهمی است که اگر نادیده‌ گرفته شود در سال‌های آینده باید منتظر حوادث و تحولاتی غیرقابل پیش‌بینی و خارج از کنترل باشیم. دولت چهاردهم آقای دکتر پزشکیان در موقعیتی مدیریت کشور را تحویل می‌گیرد که با مشکلاتی همچون توقف رشد اقتصادی، معضل تورم، به ویژه در این ۶ سال اخیر متوسط تورم، افزایش فقر، بیکاری، پایین بودن نرخ فعالیت و اشتغال، فرار سرمایه، مهاجرت نخبگان و تحصیل‌کرده‌ها مواجه است. سیاست دو یا چند نرخی در ارز، انرژی و سایر کالاها اقتصاد را فلج کرده و باعث شده رانت و فساد گسترش پیدا کند و از طرفی تحریم‌ها این فرآیند را تشدید کرده است. به لحاظ سیاست خارجی نیز شرایط مناسبی نداریم. تحریم‌ها و تنش‌های منطقه‌ای باعث ناپایداری روابط خارجی شده است. مسائل و مشکلات اجتماعی همچنان پابرجا و در حال افزایش است. برای مساله زنان و پوشش آنان، مساله فرزندآوری، طلاق، فقر، آسیب‌های اجتماعی و… راه‌حل قابل قبول و عملی وجود ندارد. در حوزه فرهنگ، رسانه و اینترنت با شکاف‌های عمیقی مواجه هستیم با این حال بزرگ‌ترین مشکل ما در حوزه سیاست داخلی است. مسعود نیلی اقتصاددان و استاد دانشگاه در آخرین یادداشت خود در یکی از رسانه‌های رسمی کشور نوشته است: «آنچه بر ما گذشته و ما را به اینجا رسانده، حاصل آن بوده که اقتصاد با همه امکاناتش، شامل منابع انسانی، منابع طبیعی، ظرفیت‌های تولیدی و امکانات زیربنایی، برای دهه‌ها، قربانی مظلوم سیاست بوده است.» پزشکیان اولويت‌هايی چون حل مشكلات اقتصادی، رفع تحريم‌ها، ارايه خدمات مطلوب‌تر درمانی، پايان دادن به فيلترينگ، ضرورت برخوردهای ایجابی در موضوعات اجتماعی و فرهنگی را در برنامه‌های خود اعلام کرده است كه اكثر طيف‌ها، جريانات و گروه‌ها و مردم در خصوص آن موضع مشتركی دارند اما یکی از مسائل اساسی پیاده کردن برنامه‌های اقتصادی، سیاسی، اجتماعی و فرهنگی توسط افراد متخصص، متعهد است.  انتخاب هیات دولت پس از مطالعه و کار کارشناسی و گذر از فیلتر مجلس شورای اسلامی صورت می‌گیرد اما انتخاب نیروها و مدیران میانی بویژه در استان‌ها که امری مهم و قابل توجه است بیشتر از طریق رابطه‌ها و معرفی جناح‌ها و گروه‌های سیاسی انجام می‌شود. متاسفانه در لرستان بعضی از چهره‌های شاخص سیاسی قبل از برگزاری انتخابات، سکوت منفعلانه در پیش گرفتند چراکه اطمینان نداشتند در انتخابات بتوانند پیروز میدان بشوند از این‌رو به انتظار نشستند تا ببینند تیم برنده کدام سمت است. این نیروهای سیاسی نه شهامت سیاست‌ورزی واقعی و نه درایت تشخیص موقعیت را دارند. اما تنها هنرشان گرفتن حکم از ستادها برای تسخیر پست‌های مدیریتی در استان است. اگر جلوی این زیاده‌خواهی‌ها گرفته نشود افراد ناکارآمد و منفعت طلب جای نیروهای متخصص و دلسوز و جوانانی خلاقی که با انرژی کامل انگیزه توسعه ایران و استان را دارند، می‌گیرند. طبقه متوسط ایران طی دهه اخیر توسط دو تیغه قیچی تحریم‌های اقتصادی و سیاست‌های اقتصادی-اجتماعی دولتی به‌شدت تضعیف شده است. در همین حال، جوانان به عنوان مهم‌ترین نیروی پیشران کشور تقریباً در همه سیاست‌های اجتماعی-اقتصادی به فراموشی سپرده شده‌اند و نه‌تنها خواست‌های ایشان هیچ طنینی در فضای سیاسی ندارد بلکه همواره در معرض سرکوب تیغ قدرت نیز قرار دارند. نسل زد ایرانی برخلاف هم‌نسلان خارجی خود، نه‌تنها دیده نمی‌شود بلکه غالباً وجود و خواسته‌هایش انکار هم می‌شود. پس باید به جوان‌ها بها داد، عقب ماندن توسعه لرستان از دیگر مناطق کشور نشان می‌دهد بازنشستگان و چهره‌های سیاسی که در دوره‌های گذشته در حوزه‌های مدیریتی بودند، موفقیت و خدماتی در مسیر توسعه استان ارائه نداده‌اند، بنابراین باید جای خود را به نیروهای متخصص و جوان‌ها بدهند و از حوزه سیاست و مدیریتی استان کناره‌گیری کنند. جمهوری اسلامی هرگاه در مسیر توسعه و بزنگاه‌های سیاسی به جوانان اعتماد کرده و حداقل‌ترین فضای خدمت را برای آنها میسر ساخته نتایج خوبی حاصل شده است. اگر در حال حاضر کشور ما در مسیر توسعه پایدار درون‌زا با ابرچالش‌های اقتصادی، سیاسی و زیست‌محیطی مواجه است بی‌شک با اتکای به جوانان راهگشا خواهد بود.