خبر دوم؛ سرانه فضای سبز شهر خرم آباد در خوشبینانه‌ترین حالت ۹ متر مربع است که فقط حدود ۴ متر مربع از آن به ازای هر نفر، کارکرد اجتماعی دارد.

استانهای برخوردار از منابع آبی از جمله استان لرستان و استان چهارمحال بختیاری هرگز حساسیتی در حوزه  انتقال اب ی مصارف خانگی به دیگر استان‌ها نداشته اند. اما پیشرو بودن استان‌های کویری با اقلیم های گرم و خشک در حوزه “صنایع” و یا “توسعه فضاهای سبز شهری” امری بسیار غیرطبیعی و خلاف اقلیم است. شهر قم از جمله شهرهایی ست که با بخشی از آب لرستان در حال توسعه سرانه فضاهای سبز شهری(حتی فراتر از استانداردهای داخلی) است!

این در حالیست که اهداف “پویش فضای سبز” شهر خرم آباد با محوریت استانداری لرستان که قرار بود در نیمه دوم سال ۱۴۰۰ بر اساس قانون هوای پاک حدود هشتاد هکتار کمربند سبز شهری ایجاد نماید، بدلیل “عدم تامین آب” محقق نگردید!

ایران کشوری است که در حوزه های فرهنگی، فرصت‌های بی‌نظیری برای تحکیم انسجام و اتحاد ملی در راستای همزیستی مسالمت آمیز اقوام و اقشار مختلف دارد. با این حال الگوی توسعه محیطی کشور، آشفته، بدقواره و بی‌اعتنا به اقلیم است که عدم تدوین یک نقشه راه علمی و مبتنی بر مبانی معرفتی توسعه پایدار، می تواند پیامدهای ناگوار اجتماعی،اقتصادی و محیطی داشته باشد.

پ.ن۱؛ بر اساس ماده ۲۲ قانون هوای پاک مقرر گردیده، سرانه فضاهای سبز شهری در طی یک بازه زمانی مشخص، به ۱۵ متر مربع افزایش یابد. بر اساس این قانون، تامین نهال توسط منابع طبیعی، تامین آب توسط شرکت آب منطقه ای و کاشت و نگهداری توسط شهرداریها انجام می گیرد.

پ.ن۲؛ در حالیکه بسیاری از شهرهای برخوردار از منابع آبی، حتی نیمی از سرانه ۱۵ متر مربع را تامین نکرده اند، شهر کویری قم از مرز ۲۰ متر مربع فضای سبز به ازای هر نفر، گذشته است. که بخش قابل ملاحظه ای از منابع آبیاری این حجم گسترده از فضای سبز، آب شرب است!!!