برای همین بسیاری از سیاسیون روانه ستاد جلیلی و قالیباف شدند تا در رقابتی که فکر می کردند بازهم پیروز آن خواهند بود غنیمت پس از جدال را با حکمی ستادی در جیب بگذارند. زمزمه شکست پزشکیان آنقدر پیچیده بود که حتی از دولت سیزدهم نیز چندین وزیر و …کاندیدای ریاست جمهوری شدند و همگان بر این باور بودند که همان سیزدهمی ها بر صندلی های دولت تازه داماد تکیه خواهند زد. پزشکیان وقتی رئیس جمهور شد، ناگهان رقیب از هم پاشید و بخشی از نیروهای شکست خورده با پارچه ای سفید و امان نامه در دست با تکیه بر وعده وفاق به سوی دولت شتافتند و با پا گذراشتند برروی تمامی شعارهای متضاد خود با دولت پزشکیان ، خواهان مقام بودند. اما حالا بسیاری از همان ها که همواره و در تمامی دولت ها ، دایه دلسوزتر از مادر هستند به میدان آمده اند با پرچم قدرت طلبی و خواهان برخورد دولت با مدیران پیشین هستند. اینکه تغییر حتمی می باشد حرفی نیست و این قاعده تغییر دولتهاست اما اینکه این میان عده ای بخواهند برای خویش جامه ای نو بدوزند با یک مشکل جدی روبرو هستند، استانداری بومی و اصلاح طلب که همه آدم ها را با شناسنامه های اصل و المثنی آنها می‌شناسد و به نظر نمی رسد دیگر کسی بتواند با گریمی متفاوت ، گندم ری را به طباخ خانه خویش ببرد! شاید بهتر آنست که عزیزان کنجی بنشینند و تنها نظاره گر پیشبرد برنامه هایی باشند که توسط دولتمردانی از جنس پزشکیان قابل اجراست ورنه اگر قرار باشد هزاران مدعی تازه به میدان امده پا وسط بگذارند قطعا طولی نمی کشد که این دولت نیز به سرنوشت سایر دولت ها دچار خواهد شد.