ریشه ومفهوم «روغن ریخته شده را نذر امام زاده کرده»
این ضرب المثل درمورد خسیس و گدا صفتی بعضی پولداران گفته می شود. داستان این ضرب المثل ازاین قرار است که روزی روزگاری یک آدم پولدار و ثروتمند که از همه رقم ملک و اموال داشت ولی خسیس وگدا صفت بوده در دهی زندگی می کرد بقیه اهالی ده وضع مالی خوبی نداشتند با این وجود در کارهای خیر هر کدام مبالغی را به اندازه توان خرج می کردند بقول معروف دست به خیر بودند. در آن ده امام زاده ای وجود داشت که ساختمان آن فرسوده شده بود و اهال ده تصمیم گرفتند که آن را بازسازی کنند و همگی دست به دست هم داده شروع به کار کردند با پول اهالی کار بازسازی به نصف رسید و دیگر نتوانستند کار را به اتمام برسانند متولی امام زاده به سراغ شخص پولدار رفت و تقاضای کمک کرد اول قول داد که همین روز ها سهمیه خود را می پردازد. روزهای زیادی گذشت و از مرد پولدار خبری نشد، مرد ثروتمند که گاو و گوسفندهای فراوانی داشت روغن این حیوانات را سالی چند بار به شهر می برد تا بفروشد روزی همین مرد از نزدیکی امام زاده که همه در حال تعمییر آن بودنند می گذشت که پای الاغش به چاله ای رفت و سر خورد و کیسه پوستی که روغن ها را درآن ریخته بود پاره شد و آن مرد فورا زرنگی کرد پوست را جمع کرد ولی کمی از روغن آن به زمین ریخت پیش خود گفت حیف است این روغن اینجا بماند. اینطرف و آنطرف را نگاه کرد و متولی امام زاده را دید آنها را صدا کرد. متولی بیچاره به کارگرها گفت: دست به کار شوید که ارباب پول آورده و دوان دوان پیش مرد ثروتمند رفت و سلامی کرد و گفت خدا عزت ارباب را زیاد کند گفتم بناها دست بکار شوند. مرد خسیس با خونسردی گفت ببین آنجا الاغم به زمین خورده و یکی از پوست های روغن پاره شده ومقداری روغن ریخته برو آنها را جمع کن و خرج اما زاده کن. این هم سهمیه من برای ساخت امام زاده متولی نگاه کرد و دید خاک فقط کمی چرب شده، بدون اینکه جوابی بدهد پشیمان و ناراحت برگشت و به بقیه گفت از پول خبری نیست یارو روغن ریخته شده را نذر امام زاده کرده.
و اما نذر چیست و نذری دادن چگونه و به چه منظوری است
همه ما میدانیم در روزهای محرم وصفر بازار نذر و نذری در بین مردم کشورمان بسیار داغ است و نذر و نذری دادن یکی از مراسم های مذهبی کشور ماست که در دین ما به آن توصیه شده و همچنین در تمامی ادیان این رسم وجود دارد. و مردم جهان با آن آشنایی دارند. توسل جستن برای رفع بلا، دفع مصیبت و جلب منفعت در میان همه اقوام است وهرکسی می کوشد تا فضل و رحمت و محبت الهی را به شکلی به سوی خود جلب کند، دین اسلام، مسیحیت، یهود، زرتشت و …. همگی به فلسفه نذر و نذری دادن اشاره داشته اند، در جامعه ما نیز افرادی برای بدست آوردن حاجات خود نیت نذرهای مختلف می کنند. نذرهای ما عمدتا از نیاز ما نشات میگیرد و کمتر نذری داریم که برای رسیدن به کمال و ساخته شدنمان باشد. کسانی که خودشان را ملزم می دانند که چیزی را انفاق کنند و به اصطلاح نذر کنند باید به این دو اصل توجه کنند اول اینکه اهل اسراف نباشند دوم بخیل نباشند و بخل نورزند اگر سفره ای می اندازند و اطعامی می دهند غذای کم واندکی سرسفره نگذارند و انفاقشان را با تنگ نظری و بخل انجام ندهند، و چیزی را نذر کنند که مورد نیاز و اصولی و کاربردی باشد نه چیزی که اضافه و به درد کسی نخورد به قول معروف روغن ریخته شده را نذر امام زاده نکنند.
نذرهایی که ما انسانها می کنیم معمولا به صورت مشروط است. یعنی مثلا نذر می کنیم کهاگر بیمار معالجه شود
-اگر فرزندم در دانشگاه قبول شد
-اگر فلان خطر از من دور شد
-اگر به فلان خواسته ام رسیدم اینکار را بکنم .
بیشتر کارهایی که ما بعنوان نذر انجام می دهیم در پختن غذا، تهیه و پخش، شله زرد ، آش و تهیه شربت خلاصه میشود.
زمانی مردم بسیار گرسنه بودن و نذرهای ما صرفا در اطعام مردم خلاصه میشد اما با حضور و بروز تکنولوژی و رفاه عمومی مردم، باید در نذری ها هم تغییراتی ایجاد شود و ما باید نذر های خود را متناسب با نیاز جامعه امروزی در نظر بگیریم. مثلا در این روز های کرونایی می توانیم ماسک، الکل و یا دارو نذر کنیم و یا ویزیت چندتا مریض را حساب کنیم. ویا اینکه در زمان بازگشایی مدارس لباس فرم و لوازم تحریر برای چندتا دانش آموز تهیه کنیم./ به امید قبولی همه نذرهایمان