صورت پدر و مادرهای ما رنج دیده از همین سیاست است، سالهاست زخم سیاست برچهره های ما هوایداست اما کسی نمی بیند، این چشم های افسرده از رنج همان سیاست هاست.

وقت برای سیاسی بازی بسیار است ، نمونه اش هر چهارسال یکبار اما چرا یکبار برای همیشه سیاست ما رفع رنج ها نباشد.

مهاتما گاندی می گوید: آن چه ما را به نابودی خواهد کشاند ، از این قرار است سیاست بدون شرافت ، لذت بدون وجدان علم بدون شخصیت و تجارت بدون اخلاق…

سیاست با شرافت قطعا به اقتصاد پررونق ختم می گردد و اگر اقتصاد رونق گرفت آنوقت اخلاق در جامعه به شکل آرمانی خود هویدا خواهد شد.

اینکه مردان سیاسی ما در هیچ برهه ای نتوانسته اند درک درستی از دلایل ناهنجاری های موجود در جامعه داشته باشند ریشه در سیاست بدون آگاهی است، سیاست بدون شرافت، سیاستمدار باشرافت مرزبندی هایش ، خودی و غیرخودی هایش می شود شایسته و ناشایسته و دیگر فرقی ندارد آن شایسته یلایق مدیریت دارای چه خط فکری سیاسی باشد.

من به رئیس دولت سیزدهم رای نداده ام اما آرزویم پیروزی این دولت بر مشکلاتی است که من نیز مانند این مردم با آن دست به گریبانم!

می شود مخالف دولتی بود و برایش آرزوی موفقیت داشت و تنها مغزهای زنگ زده سیاسی هستند که نابودی حریف را مقدمه پیروزی خویش می بینند.

صدای من به دلیل وجود این میزان صداهای مختلف در سطح کشور هرگز به گوش مقامات بالادست نخواهد رسید اما امیدوارم این چیزنوشته هایمان از دیوارهای بتنی موجود در سطح استان عبور کند و به گوش مقامات استانی برسد.

بنده می دانم اقتصاد بیمار استان لرستان بی ربط به اقتصاد بیمار در سطح کشور نیست اما در همین اوضاع آشفته اقتصادی ، مردانی هنرمند می توانند اندک امیدی را در دل مردم دیار خویش ایجاد نمایند با گماردن افرادی که درک درستی از اقلیم جغرافیایی محل زیست خویش داشته باشند.

مسئولان استانی باید به نقطه صفر بازگردند، باید از محفل های صرفا سیاسی دوری کنند باید درس بگیرند از گذشتگان ، از محفل هایی که در طول تمامی سالهای دیرین برفرمان های اجرایی اثرمنفی و معکوس داشتند.

آگاهی شروع تحول است، مسئولان استانی باید با نادیده گرفتن برخی آمارهای ساختگی ، جامعه و سفره ها و یخچال های خالی جامعه را ببینند و مسئولیت مدیریت اندک داشته های موجود را به دست مردان و زنانی بسپارند که انگیزه، سواد و توان کافی در مدیریت دارند.

به صرف نزدیکی تفکر سیاسی حکم دادن خطای جبران ناپذیری است ما از این خطاها در طول تمامی دولت های گذشته کم ندیده ایم.

یادمان باشد استانداران ما در دولت های اصلاحات و اصولگرایی هرکجا درجا زدند به دلیل وابستگی به چهره هایی بود که تنها رفیق سیاسی بودند و در فهم مسائل مهم اجتماعی، فرهنگی و سیاسی ناتوان بودند.

مسئولان تصمیم گیر باید میان ماندن به هرقیمتی و اصلاح به قیمت نماندن یکی را انتخاب کنند ،مدیرتصمیم گیرباید هرچه سریعتر دست به کار گردد حتی اگر در بالادست امیدی به تحول اقتصادی نداشته باشد.

ارتباط موثر با بخش خصوصی و برداشتن مرزبندی سیاسی میان اقتصادیون! باید از اولویت های دولت باشد.

دولتمردان فعلی در موارد متعدد به زبان بر این نکته که معتقد به عدم دخالت سیاست در اقتصاد است معترف بوده است اما در عمل نیز این باید هویدا گردد.

به عنوان مثال برای نگارنده همچنان برخی انتصابات اقتصادی در سطح استان لرستان نامفهوم است و امیدوارم دلیل برخی پافشاری ها بر وجود مهره هایی که در عمل نتوانسته اند موفقیت چندانی داشته باشند صرفاً سیاسی نباشد. حوزه اطلاع رسانی ، حوزه ای مهم است، رسانه اگر ناامید گردد ناخواسته پمپاژ ناامیدی می کند چنانکه می بینیم دیگر در کمتر رسانه ای تیترهای امیدبخش مشاهده می گردد.

چرا مسئولان فکری به حال حوزه اطلاع رسانی نمی کنند، ما که مرجعیت خبر را از دست داده ایم ، حداقل بیشتر از این بی اعتبار نگردیم نزد مردمی که در پی خبرند.

این میزان بی توجهی به وضعیت رسانه های محلی در شرایطی که به دلیل سیاست های غلط دولت های پیشین از لحاظ کمی شاهد موجی از تولدهای بی کیفیت رسانه در استانها هستیم کمی عجیب به نظر می رسد و متاسفانه در سطوح زیرین کشوری یعنی مدیریت فرهنگی در استانها بازهم این سیاست است که در انتخاب متولیان امر موثر است.

رد زخم را باید گرفت،رد زخم های نشسته بر صورت این مردم تنها ریشه در اقتصاد ضعیف دارد، اقتصاد که رونق بگیرد، نشاط خودش از در و پنجره وارد محیط خانه هایمان خواهد شد. آری ، رد زخم را باید گرفت، سیلی های سیاست بر صورت های نهیف مردم ، رنج اقتصاد بیمار را دو چندان کرده است.