اصلا این مردم ما گویی باید از همان سرآغاز تولد ،هی دلواپس باشند، از دلواپسی برای تامین شیرخشک تولدشان تا برای کفن رفتنشان ، یعنی یک جایی از هیچ مرحله ای از زیستمان وجود ندارد که ما مضطرب نباشیم که حالا دیگر آب نیز که قرار بود به وفور یافت شود دیگر به راحتی از گلویمان پایین نمی رود. نمی دانم دقیقاٌ این کلیدهای مدیریت و تدبیر از کی گم شد، راستش را بخواهی خرداد 1400 نبود که پیش تر از آن نیز اوضاع در مسیر همین ناامیدی بود که اگر امید بود ، می امدند پای صندوق رای و همان مسیر را تکرار می کردند ،حالا با لاریجانی و جهانگیری نشد، با همتی و مهرعلیزاده، اما حالمان که گرفته بود گفتیم بگذارید کسی دیگر بیاید شاید قرار است اینبار کلیدی جادویی تمامی قفل های اقتصادی را باز کند، که اقتصاد خوب بشود، باقی حل است!