فرهاد زیویار در این گفتگو عنوان کرده است : « یکی از انتظارات مردم تغییر مدیران است ، اگر بنا باشد مدیری به صورت دائم پشت میز مدیریت قرار گیرد یعنی استعدادهای جامعه را کور کرده ایم ، اولویت ما سفر رئیس جمهور به لرستان بوده و به همین خاطر موضوع تغییرات مدیران به تعویق افتاده است ، دوستانی که در مسند کار قرار دارند باید آمادگی داشته باشند که سکان کار را به سایر استعدادها بدهند »از آنجا که تغییر و تحولات مدیریتی حق مسلم یک دولت و یک مجموعه نوپای مدیریتی است لذا تغییر مدیران استان اعم از استاندار ، معاونین استاندار ، مدیران کل استانداری ، مدیران کل دستگاههای اداری ، فرمانداری ها ، بخشداری ها و مدیران اداری شهرستانی امری کاملا طبیعی در راستای استقرار مجموعه جدیدی است که باید نیروهای مورد وثوق و همراه خود را در این حوزه ها چینش کنند
زیویار استاندار لرستان این روزها بسیار تحت فشار است ، فشارها نه از سوی منتقدین دولت بلکه عمدتآ از ناحیه افراد و جریاناتی است که اتفاقا حامی و همراه دولت رئیسی بوده اند ، از ستادهای متنوع رئیسی در لرستان گرفته تا مدیران دولت های پیشین و احمدی نژادی ها و دوستان و در مجموع آنهایی که احساس می کنند باید با تغییر در سطح کلان و استقرار دولت رئیسی و انتخاب استاندار باید حق خود را بگیرند و سهم خود را از این دولت مطالبه کنند ، این مجموعه معتقدند که استاندار در تغییرات بسیار تعلل کرده و کند حرکت می کند و از این رو انتظار دارند او در یک بازه زمانی کوتاه مدیران دولت گذشته را عزل و انقلابی هارا در حوزه های مدیریتی بکار گیرد .
در این بین البته نمی توان از سهم خواهی ها نمایندگان و فشارهای آنها به دولت نیز به سادگی چشم پوشی کرد ، این مجموعه نیز در دولت سابق به واسطه ترسیم یک رویکرد نا نوشته بین اعتدالیونِ دولت سابق و مجلسی های تحت فرمانِ لاریجانی ، برای انتخابات ۱۴۰۰ ، یک تعامل فراگیر بر مبنای واگذاری اختیارات اجرایی به قانون گذارانِ سهم خواه ایجاد کرده بودند که طی همین رویکرد ، از صدر تا ذیل مسئولیت ها در استان و شهرستان به نمایندگان واگذار و دولت در بست در اختیار مجلسی ها بود .
طبیعی است به واسطه آن رویکرد غلط ، امروز نمایندگان به سادگی و به راحتی نمی خواهند اجازه دهند زیویار و دولمردان رئیسی در لرستان هاژمونی مدیریتی شان را در شهرستان ها شخم زده و سهم آنها در مدیریت های استانی را هم یا تقیل دهد و یا اساسا آنها را از تصمیم گیری های مدیریتی دور کند .
اینکه دولت تا چه میزان در استقلال تصمیم گیری و تفکیک قوا ، عمل خواهد کرد یک بحث مهم است زیرا استاندار مدیر میانی این دولت و مدیر ارشد استان است که باید تابع سیاست های دولت مرکزی باشد و اگر در سطح کلان دولت وا دهد ، او در استان نیز بر اساس همان رویکرد اختیاراتش تقلیل پیدا کرده و تضعیف می شود .
آنچه به نظر می رسد اما این است دولت اگر نه خیلی مقتدر اما دست کم بهتر از دولت سابق به نقش و جایگاهش واقف است و به راحتی نمی خواهد اختیاراتش را به نمایندگانی واگذار کند که عمدتآ بر دولت های شهرستانی تسلط داشته و منصوبان و منتسبین به آنها در مدیریت ها حضور دارند .
در استان سوای فشارهای حامیان دولت و سهم خواهی نمایندگان اما نبرد حلقه ها و محفل ها در جریان انقلابی آغاز شده است و به واسطه اینکه زیویار در انتصاب مدیران ستادیِ دمِ دست خود به توصیه های آن حلقه های ذی نفوذ که اساسا با استاندار شدن فرهاد زیویار هم مشکل داشته و این انتصاب را بر نمی تابند ، اعتراض جدی دارند.
دامنه این اعتراضات به سفر اخیر رئیس جمهور به لرستان رسید و دولت به طور کامل در جریان اعتراضات برخی حامیان خود نیز قرار دارد ، برخی مناصب بالا را مطالبه می کنند و برخی دیگر خواستار سهیم شدن در مدیریت ها هستند ، برخی دیگر خواهان ورود به نظام تصمیم گیری استاندار بوده و برخی دیگر نیز به پیرامون استاندار و اعتماد او به دوستان اصولگرای پیرامونش اعتراض دارند و این گونه است که امروز جریان انقلابی برای تغییرات شاید وحدت کلمه داشته باشند اما در حوزه انتصابات ، کاملا جزیره ای فکر کرده و همین روند کار را برای استاندار دشوار کرده است .
زیویار تغییرات را با انتصاب مدیران کل حوزه استاندار ، روابط عمومی ، بازرسی و نصب یک مشاور آغاز کرد و در بیرون استانداری نیز دو دانشگاه وضعیتشان تعیین تکلیف شد ، یکی دانشگاه لرستان و دیگری دامشگاه علوم پزشکی استان !
اینکه مقصود استاندار از تغییرات اساسی مدنظر زیویار متمرکز و مشتمل بر کدام حوزه های مدیریتی هستند و آیا او ابتدا مجموعه استانداری را به طور کامل تغییر خواهد داد و با استقرار نیروهای خود در معاونت ها و مدیران کل ستادی به سراغ مدیران کل و فرمانداری ها و بخشداری ها و شهرستان ها خواهد رفت را هم کسی فعلا نمی داند زیرا اساسا پیرامون زیویار با رویکرد پنهان کاری و فعالیت بر مبنای تصمیم گیری های پنهان و بسته ، افراد انتخاب و گزینه ها معرفی می شوند .
آنچه اما به نظر می رسد این است که یک حلقه کاملا مورد وثوق در مرکز استان تحت عنوان معتمدین زیویار و البته هدایت برخی عناصر نزدیک به او در تهران ، در حال تکمیل پازل مدیریتی مد نظر استاندار در تغییراتی هستند که به زعم استاندار در دی ماه قرار است به صورت اساسی رقم بخورد ، فرمانداران تعیین تکلیف شده اند و مجموعه ای از نیروها بدون سر و صدا و با پرهیز از سیاست واگذاری نظام تصمیم گیری به بیرون دولت در این انتصابات ، انتخاب شده و در دی ماه قرار است شاهد تغییرات در حوزه فرمانداران باشیم .
در حوزه مدیریت های استانی بر چند شکل قرار است تغییرات صورت گیرد ، بخشی از این تغییرات در حوزه های مهم را استاندار خود با رایزنی با وزرا و معرفی گزینه اعمال خواهد کرد ، براساس سیاست ترسیمی برخی از انتصابات به یک تعامل بین نمایندگان و دولت به معرفی گزینه منتج خواهد شد و البته سهم خواهان حامی دولت نیز از برخی انتصابات بهره مند خواهند شد .
اما در این بین نمی توان از این نکته غافل شد که برخی از جریانات ذی نفوذ در استان که اساسا با استانداری زیویار مشکل دارند و انتظار داشتند از سوی دولت یا استاندار شوند و یا در تصمیم گیری ها بعنوان پشت پرده و حلقه اصلی در سایه رفتار کنند امروز به چیزی کمتر از زمین زدن فرهادِ زیویار راضی نخواهند شد ، این جریانات شاید از تغییرات دی ماهی و آتی استاندار حتی سهمی مطالبه کرده و یا خود سهیم شوند و یا نیروهای منتسب به خود را بکار گیرند اما مترصد فرصتی هستند که هدف اصلی خود را نهایی کنند.
زیویار به خوبی این موضوع را می داند و از این رو بین سیاست تقابل یا تعامل نهایتآ یکی را بر خواهد گزید ، او نیک می داند در یک میدان با دشمنان و مخالفین بسیاری مواجه است و باید برای این وضعیت فکری و چاره ای کند که هم هیمنه و ابهت استاندار از بین نرود ، هم مخالفین مدیریت شوند و هم مجلسی ها بر امورات مسلط نشوند ، این راه دشوار را آیا زیویار به تنهایی می خواهد چاره اندیشی کند و یا مشاورین و محفل نزدیک به او برای این شرایط دشوار ، پلن به پلن برنامه دارد را آینده نزدیک روشن خواهد کرد ، فعلا اما نبرد بین انقلابی ها آغاز شده و دامنه این اختلافات را باید در چینش ها و انتصابات و بازتاب های این تغییراتی که به نظر می رسد چندان با تحول همراه نخواهند شد به نظاره نشست .