امیدواریم!

اگر با خودمان صادق باشیم ما اساسا حال خوشمان را هرگز در تمام طول حیاتمان با هیچکی شریک نکردیم الی نزدیکترین ادم‌ها به خودمان ؛ با خانواده و حتی نه اقوام مگر به وقت نیاز برای اجتماع در شب وصالمان!!

سوال:

تا حالا شده رفیقی بهتون زنگ بزنه بگه فلانی امروز چون خیلی حالم خوب بود زنگ زدم شادت کنم !

حالا چندنفر رو می‌شناسید که به وقت حال بد ، دربه در دنبال یه جفت گوش شنوا می‌گردن واسه تخلیه خودشون و خراب کردن حال شما!

اینارو که گفتم هیچ ربطی به حال خراب هممون نداره ، نه ، اما مگه میشه یه لحظه ، فقط واسه یه لحظه تو زندگی احساس خوشبختی نکنیم!

چرا از گفتن همون یه لحظه ، یه عمره که نگرانیم!

گفتم این دیالوگ مربوط به دوران کرونا نیست و هیچ ربطی هم به تحریم و دلار و مرغ و هزار و یک درد دیگه نداره!

ما اساسا از امیدوار بودن و امیدوار کردن دیگران بیم داریم …

ما حال بد خودمون برامون مهم‌ نیست که بیشتر نگران حال خوب دیگرانیم !!

مثلِ ….مثلِ ….مثل هوادار تعصبی تیمی که روز بازی رقیب میشینه با لذت تخمه میشکنه به امید باخت رقیب با اینکه تیم خودش فردا بازی داره و این بازی هیچ ربطی به بازی فردا نداره!

مثل چپ‌و راست خودمون که همیشه نگران حال خوب رقیبند و همینه که حال و روز مردم هیچ وقت خوب نشد از بس اینا و اونا دنبال ضدحال زدن به هم بودند…!!

مثلِ شرق که نگران آگهی‌های کیهانه!
یا کیهان که نگران رپورتاژهای سازندگی است!

مثل مصطفی که زنگ میزد به شاهین که فلانی امروز بازار چطور بود و شاهین از ترسش می‌گفت : امروز فقط یه ماشین معامله کردم!

مثل من که نگران لایک‌های پُست تو هستم و او که همچنان دنبال گرفتن پستِ یارو تو طبقه سوم هست!!!

و یا مثل همسایه‌ی رضااینا که گفت آشغال‌ها رو شب به شب میبره میندازه تو سطل زباله؛ میمونه کارگرای شهرداری بیایند ببرند مبادا همسایه ها در این فاصله بیان بگردند ببیند ؛ این امروز چی خورده!!!!!!!

بگذریم، گفتم بگویم حال دلتون خوش باد ، بلا از شما دور ، جان عزیزانتان زنده بمانید تا وقتی واکسنش برسد حالا یا مال نمکی یا پوتین یا اسمش‌رونبرها!!!

زنده بمانید به امید هرچه که خیال می‌کنید
از خوردن فلافل با دست الکل‌نزده بگیر تا روبوسی به وقت سال نو…..!!

نویسنده : ابوذربابایی زاده

این مطلب بدون برچسب می باشد.