دیگر هیچ روزنامه‌نگاری نمی تواند امیال خودش را به نام منفعت عمومی بر جامعه تزریق کند، هیچ دکتری نمی تواند با مدرک عمومی روی صورت‌هایمان نقش ریال طراحی کند، هیچ کسی در این جامعه کنار خیابان زباله نمی ریزد، روی دیوار نمی نویسد بر پدر و مادر کسی که در این محل آشغال بریزد لعنت!

در این جامعه مدیر ناکارآمد نداریم که آدم باسواد شاید در کاری ناموفق باشد اما کم کار و از زیرکاردررو نیست!

در چنین جامعه ای دانشگاه مکان علم و دانش نیست که دانش از در و دیوار شهر می بارد.

در جامعه ای که مردمانش کتاب می خوانند دنیا یک شکل است و دیگر مهاجرت معنایی ندارد که هرجایی همه کتابخوان بودند، توسعه نیز شکل می گیرد.

اصلا عامل عقب ماندگی هر جامعه ای در کتاب هایی است که نخوانده‌ایم که مگر می شود کسی کتاب بخواند، تاریخ بداند، آینده را بفهمد و بازهم در مقابل توسعه ایستادگی کند.

در چنین جامعه ای عالم مجازی دیگر فریبنده نیست، اصلا بشر از وقتی فریب خورد که دیگر کتاب نخواند، بشر از وقتی حقیقت را گم کرد که مجازی شد، مجازی خوب است اما نه برای خواندن حقیقت، حقیقت یک جایی است بین برگه های خاک خورده کتاب های چاپ اول تا چندم!

در جامعه ای که مردمانش کتاب می خوانندفالوررها ریزش می کنند، انگشت ها برای هر ناتوانی لایکی نمی شود، محتوا باید به قد فهم کتابخوان ها مفید باشد که لایک شود که در جامعه ی کتاب خوان ، لایک دیگر ارزشی ندارد، همین که بفهمیم ، بیشتر بفهمیم، از خیلی چیزها عبور می کنیم ، از لایک از فالوور از ….