دسته گل های به آب داده از سوی مجریان ریالی این برنامه ها آنقدر زیاد است که نمی دانیم به کدام مصداق آن اشاره کنیم.

اخیرا هم که در لرستانی که بارها از سوی همین رسانه به ظاهر ملی مورد حمله قرار گرفته (برای نمونه سلاخی خرس در یکی از استان ها را به نام لرستان نمایش و مردمان لرستان را وحشی جلوه دادند و یا در تمام سریال ها عمله و کارگر را که نماد بیسوادی بودند لک و لر زبان کردند و در برخی آنان را حتی دزد و سارق جلوه دادند و یا از عروسک های بزک کرده ای چون برخی هنرپیشه ها برای تمسخر قوم لر بهره بردند) این بار یک مجری که مشخص نیست با کدام سفارش بر کرسی تحلیل نشسته در تلاش است تا با دفاع بد قوم لر و لک را به جان هم بیاندازد.

اینکه نام ورزشگاهی در لرستان آنقدرها برای این مجری نابلد مهم می شود که بدون در نظر گرفتن اهمیت در آستانه قرار گرفتن صعود تیمی از لرستان با همین کج سلیقگی ها و عنادها روی نام ورزشگاهی کلید می کند و مدعی حقوق دولت در آن می شود.

صدا و سیمایی که اعتبارات فرهنگی دستگاه‌های دولتی چنان آن را کور و کر کرده که توان دیدن ظرفیت ها و زبان بیان محرومیت ها را ندارد حالا در قامت دایه ای دلسوز تر از مادر می خواهد تن نیمه جان لر و لک را به جان هم بیندازد و از آب گل آلود ایجاد کرده به سان گذشته بهره خود ببرد.

غافل از آنکه آنقدر رسانه های دیگر در سایه ضعف رسانه ملی رشد کرده و آگاهی بخشیده اند که دیگر نه در لرستان که در همه جای ایران با مخاطبان ساده ای مواجه نیستند که بشود هر مهملات و تراوشات ذهنی این دست مجریان به خوردشان برود.

پس بهتر آن است به جای بزرگ کردن افراد کوچیک و تقویت لابی های استخدامی قدری سیاست هایشان را در قبال ملت عوض کنند و کلاس های آموزشی را حداقل برای نورچشمی هایشان بگذارند که یک مجری سعی نکند برای دختران و پسران این دیار خواستگار بفرستد و دیگری اقوام را به جان هم بیندازد …