ادم بعضی وقت ها فراموش کند برای داشتن چیزی چقدر جنگیده است و بعد که به دولت وصالش رسیده تازه متوجه شده که هی چیز مهمی نبود .تازه این شانس بزرگی است که برسی به این شکل از بی تفاوتی .یک شکل تلخ و نومید کننده دیگر هم هست که خیلی وقت است برای هر چیز کوچک و بزرگی به ان می رسیم .
شکل مفرطی از نومیدی که ادم دلش می خواهد به همان شرایط اولیه برگردد تا جلوی این ارمان خواهی مشکوک را بگیرد یا حداقل یک گوشه ای بنشیند و کشک خودش را بسابد و بگوید چه اهمیتی دارد کدام ادم بر این صندلی صدارت بنشیند وقتی سال به سال بدتر می شویم و هر کدام که جلوس کند همه کاستی ها به گردن این امریکای جهانخواره است و کمی هم دولت پیشین .
داشتم فیلمی از مناظره انتخابات ریاست جمهوری اردیبهشت ۹۶ را می دیدم و سخنرانی پرشور حسن روحانی یکجوری از عدم امنیت اقتصادی حرف می زند که ادم خیال می کند از اردیبهشت ۹۶ تا حالا مثل کشور سنگاپور شاخص رشد اقتصادی چنان بالا رفته که چیزی به اسم نداری به خاطرات تلخ پیشا ۹۶ پیوسته است
.این روزهای تلخ که به قول رییس علوم پزشکی روزانه یک مینی بوس ادم می میرد و همه توصیه می کنند در خانه بمانید و سردبیر محترم ابوذر بابایی هم معتقد است گرسنگی از مردن بهتر است به شخصه معتقدم مردن از گرسنگی بسیار بهتر است .
زیرا در این سال ها و اوضاع گل و بلبلی علی القاعده تمام ازمون های الهی را پس داده ایم و بعید می دانم چیزی مانده باشد که ندیده و نچشیده باشیم ویکراست به بهشت خواهیم رفت .
اما این گرسنگی و ناداری لعنتی که زندگی را جهنم کرده و حاضر نیست دست از سر ادم بردارد چه ذوقی گذاشته برای زنده ماندن ؟
ان بنده خدای کاسب و کارگر و‌کارمندی که اگر سنگ هم ببارد بایستی برود وکار کند و اگر بخواهد لوس بازی دربیاورد مدیر و رییس و صاحبکارش سریع کس دیگری جایگزین می کند تا بیشتر مراقب خودش باشد .
این حرف هارا باید کسان دیگری بشنوند که نمی شنوند .کسانی که در اوج بحران کرونا با اعطای وام یک میلیونی مردم بینوا را به باجه ها کشاندند وخدا می داند چند نفر از همان ادم های صف های طویل حالا در سینه قبرستان خوابیده است.
برادر من مردن یک لحظه است و سر منزل اخر خاک است اما این گرسنگی لامصب وقتی گریبانگیر کسی می شود تمام زندگی و عشق و انگیزه و استعدادش را نابود می کند .و مثل باتلاقی که هر چه دست و پا بزنی فروتر می روی و مرگ را بارها و بارها تجربه می کنی .
این ها را که می نویسم ابدا از سر نومیدی نیست یا اینکه فکر کنید نیمه شب است و دچار نهیلیسم افراطی شده ام ؛ نه ؛ بلکه با چشم خودم دیده ام که مادر جلوی چشم بچه برای گرفتن دو‌کیلو برنج نذری چه التماسی کرده است.
مولا علی ( ع) می فرماید : فقر که در بیاید ایمان از پنجره بیرون می رود .لابد بعضی از مسیولین محترم کشور در التزام به همین احادیث نوردیده های خود را فرستاده اند اروپا و امریکای جهانخوار که ایمانشان حفظ شود و خودشان مانده اند کنار ما تا تحریم ها را تحمل کنیم .
نمی دانم کجای کارمان اشتباه است که هر بار ذوق می کنیم که حالا دولت اصولگرا بوده و باید دست به دامان اصلاحات شد و بعد از ۴
چند سال شکسته ودرمانده و عذرخواه به اغوش اصولگراها می دویم .
این روزهای جهنمی که اخبار رسمی مرگ روزانه ۱۱ نفر هم استانی را تایید می کند و رییس علوم پزشکی مرگ یک مینی بوس ادم را (و لابد یک عدم شناخت و توافقی هست بین جناب نیکبخت و اصحاب خبر در تعداد نفرات مینی بوس ) مردم محروم ما اما همچنان از خروسخوان صبح تا بوق سگ در کوچه خیابان مشغول کار هستند تا بتوانند از پس این هزینه های کمرشکن بر ایند ..
هزینه هایی که رشد صعودی شان چنان بالا رفته که دیگر عادی شده و خرید بسیاری اقلام حسرت شده است .
وقتی هر شب که. بخوابی سرمایه و پس انداز و رهن خانه ات بی ارزش تر می شود .وقتی بیشتر اقلام غذایی برای کارگر ایرانی دور و دورتر می شود .وقتی پراید به اندازه ماشین لوکس دوسال پیش قیمت گذاری شده .وقتی مسکن مهرکه قرار بود برای افراد بی بضاعت باشد با ۵۰۰ میلیون تومان خرید و فروش می شود معلوم است فاصله عمیق زنده ماندن را با زندگی درک نکرده اند .
پس ارام باشیم زنده بودن با زندگی تفاوت زیادی دارد بگذاریم کاری که بعضی مسیولین محترم در پرده انجام دادند کرونا اشکارا و بی محابا انجام دهد .این مردم خیلی وقت است زندگی نمی کنند