.
در چنین شرایطی نمی توان به سادگی از کنار تبعات ناشی از مشکلات اقتصادی و بیماری کرونا گذشت زیرا اگر به این مشکلات روحی و روانی توجه نشود ، این پتانسیل را دارد که به کل جامعه تسری و تعمیم پیدا کنند و سرمایه انسانی جامعه را با چالشی بزرگ تر از مشکلات اقتصادی و پیامدهای کرونایی مواجه سازد .
طبیعیتا در خانواده ای که بیکاری و فقر تحت تاثیر مشکلات اقتصادی سایه افکنده و بحران کرونا بر تشدید مشکلات می افزاید نمی توان نشاط و شادی را در این مجموعه کوچک انتظار داشت ، بنایراین باید برای این موضوع چاره اندیشی کرد و از تعمیم مشکلات و چالش های روحی و روانی به کل جامعه جلوگیری کرد.
در شرایطی که کشور با یک هجمه سنگین از حیث تحریم ها مواجه شده و در داخل نیز ضعف ها و رویکرد های مدیریتی و فساد ، بر تشدید مشکلات دامن می زند به نظر می رسد مردم خود باید آستین ها را بالا زده و پیشقدم شوند. در چنین شرایطی است که کنش های عاطفی و زیست اجتماعی در مواقع بحرانی مانند مشکلات اقتصادی و بیماری جهانی کرونا باید بازتعریف شود تا به ویژه زیست اجتماعی دچار اختلال بیشتر نشود و افسردگی و بی تفاوتی و ناامیدی جامعه را درگیر نکند.
در شرایطی باید امید به جامعه تزریق شود که فرهنگ دستگیری از هم و در کنار هم بودن بازتعریف شود و با وجود مشکلات و پیامدهای ناشی از این چالش های اقتصادی و کرونایی ما در کنار هم باشیم . از آنجا که نظام خانواده در جامعه ما به شدت تغییر کرده است پیامدهای این تغییرات تحت تاثیر مشکلات اقتصادی و کرونا در دوران پساکرونا وضعیت بدتری را رقم خواهد زد و از این روست که برای پیشگیری از تقویت ناامیدی در جامعه و افسردگی باید ساختارهای فرهنگی، اجتماعی و اقتصادی جامعه دستخوش تغییرات شود و فرهنگ دستگیری تقویت شده و مردم در قبال وضع موجود خود را مسئول و متعهد قلمداد کرده و بی تفاوت نباشند.
ضورری است برای تقویت روحیه امید و تزریق این باور به جامعه ، سطح دانش، آگاهی و مسوولیت اجتماعی در افراد نهادینه شود تا تغییر مثبت رقم بخورد ، مشکلات اقتصادی حاصل از تحریم ها و ضعف های مدیریتی و بی توجهی به تولید بر مبنای اقتصاد مقاومتی که لازمه اش مبارزه با فساد و جلوگیری از چپاول ثروت در داخل و توجه به باورها و ظرفیت های داخلی اعم از طبیعی و انسانی است در کنار گسترش ویروس کرونا در میان مردم که روندی صعودی دارد شاید زمانی تاثیرات عمیق امروزشان بر جامعه کمرنگ شود که افراد جامعه به این نتیجه برسند که کنترل این وضعیت تنها بوسیله خودشان امکان پذیر است و مسئولیت‌پذیری اهمیت بیشتری از سوی مردم پیدا کند.
تزریق امید و نشاط در جامعه اما صرفا به مردم نباید محدود شود و دولت و مجلس و مسئولین کشور نیز باید در راستای بستر سازی برای تقویت روحیه امید و نشاط در جامعه تلاش کنند ، مشكلات اقتصادی برای بخش‌هایی از جامعه قابل لمس تر است كه درآمد ثابتی ندارند و دولت باید در حد توان برای تأمین نیازمندی‌های آنها اهتمام کند و مجلس نیز باید در کنار دولت بعنوان بازوی نظارتی در راستای تقویت قشر ضعیف و توجه به مشکلات گام بردارد .از آنجا که مهم‌ترین نیاز امروز جامعه ما امید به آینده و نشاط اجتماعی است ، تنها تقویت این دو مولفه است که احساس غرور ملی و امید و نشاط را بعنوان سرمایه اصلی كشور بارور می کند و می تواند روند حل مشكلات را تسریع كند.
جوامعی که به توسعه رسیده اند ، موانع را رفع کرده اند و توسعه یافتگی همیشه همراه با سختی ها و دشواری های زیاد همراه بوده و در این زمینه تحمل سختی ها و صبوری در مقابل ناملایمات اجتماعی امری ضروری است؛ اما باید برای نیل به موفقیت و توسعه و پیشرفت کشور ، امید ونشاط را به اجتماع تزریق کنیم تا بتوانیم مسیر توسعه را هموارتر کنیم.
در کنار دستگیری از هم و تقویت حس تعهد و مسئولیت پذیری در جامعه ، این یک اصل بدیهی است که یک جامعه از مسیرهای مختلفي می تواند در مسير رشد و توسعه قدم بردارد که برای دست یابی به رشد و توسعه اقتصادی باید به اقتصاد مقاومتی بعنوان یک اصل باور داشته و در شرایط موجود بستر و زمینه را برای تحقق آن با تکیه بر « خود » فراهم کنیم ، اگر اين اصل را باور کنیم مي توانيم مسيرهاي ديگري را براي توسعه کشور، ايجاد کنيم .که در برابر هر تندبادی مقاوم و پایدار خواهد بود.