خیلی شنیدم و دیدم که می‌گویند به جای این چرندیات که با آب و تاب فراوان در گوش‌ و مغز و جان‌مان به نام‌ اخبار فرو می‌‌کنند؛ می‌توانیم به کارمان برسیم، می‌توانیم با خانواده‌ برویم گهر ، برویم نوژیان ؛ برویم باغِ ندری و آنجا در حالی که دراز کشیدیم زیر سایه درختی ، بگوییم: گور بابای سیاست و همه چیز را کرده ؛ اقتصاد رو عشق است!

اینکه اقتصادِ بی سیاست یعنی چه را که من سوادش را ندارم اما والله از شما چه پنهان من خودم هم گاهی این حرف را می‌زنم چون در ۹۹درصد مساحتِ زندگی خودم! فکر می‌کنم چیزی به اسم بهبود شرایط دیگر وجود ندارد و باید به فکر داروی مشابه‌ای بود مثل “یه کم نفس کشیدن” و از اینها اما خُب یهو نشستی توی اینستا و در حال تماشای کلیپ مخبر۲ و مخبر۳ و اینها هستی که این اکبر سروکله‌اش پیدا می‌شود و در مکانی که یادش داده‌اند علم بهتر از ثروت است می‌گوید: دوست دارم شوتی شوم!

البته قطعاً اکبر شوتی را نشنیده ؛ که دیده و دیده‌هایش او را اینچنین جذب شوتی بودن نموده و حال می‌ماند یک سوال که مگر شوتی چه دارد که اکبر؛ شوتی بودن را به خلبان و مهندس و دکتر و ….بودن ترجیح می‌دهد!!

مگر بخشدار بودن بد است یا مثلاً ملاح بودن یا مسئول بازکردن درب آب معدنی برای مسئول بودن ؛ یا نگهبان حریم مدیر در فضای مجازی بودن یا ….

از حرفمان دور نشویم ؛ اینکه خبر خواندن بد است و زندگی را تلخ می‌کند ؛ راستش باخبری که زندگی را تلخ می‌کند اما بی‌خبری زندگی را سگی می‌کند!

آدم بی‌خبر مفتش گران است ، سرش هی در حال جنبیدن است بی انکه بداند چه را تایید یا رد می‌کند ، آدم بی‌خبر حکم رای ممتنع را دارد به وقت تصویب برجام ؛ آدم بی‌خبر فقط از سیاست و اقتصاد و تغییر جایگاه استقلال بعد از سه امتیاز گل‌گهر بی خبر نیست او از یک متری خودش هم غافل شده!

بلی ؛ باخبری بدبختی دارد اما بی‌سود هم نیست مثلاً همین پیج‌های پر خبر ؛ شما نمی‌دانی چقدر برای برخی برکت دارد وقتی تو یک متلک میزنی به یک مسئولی و چهارتا دوست و همکار و دشمن و رهگذر برمی‌دارند عکس تمام‌رنگی متلکت را می‌فرستند برای رئیس کل و معاون و روابط‌عمومی و ….که ببین این چی گفته به شما، اما ما هیچی نمی‌گیم ؛ لالِ لال هستیم ، اینا با اونا بودن هشت سال الدنگ‌های بی… ؛ زیرش هم پی‌نوشت می‌زنند:

《احتراماً دلیل لایک ما زیر مطلب این یاوه‌گو ، خر نمودن نامبرده می‌باشد》

آری باخبری راستش دردسر زیاد دارد ؛ اما خُب بی‌خبری از حال اکبر و ارزوی شوتی شدنش ، ختم می‌شود به کوچه‌های تاریکی که همه امروز در آن گم شده‌ایم ؛ بدون‌ هیچ امیدی!

آخرهای پاییز۱۴۰۰