در خبرها خواندم سوفی هرمنسون، شهردار پیشین گوتنبرگ سوئد و از اعضای حزب سوسیال دموکرات این کشور، با پایان دوره کاری‌اش در حال حاضر جمع‌آوری زباله از سطح خیابان‌های گوتنبرگ را به‌عنوان شغل جدید خود انتخاب کرده است.
این خانم که سابقه فعالیت در پارلمان سوئد را نیز در کارنامه خود دارد، هر روز لباس نارنجی به‌تن می‌کند و با سایر همکاران پاکبان خود، مشغول به کار می‌شود.
این زن ۵۶ ساله می‌‌گوید به‌دلیل تامین هزینه‌های زندگی و پرداخت اجاره خانه‌اش باید کار کند.

سال ۱۳۹۷ رئیس شورای شهر تبریز در جمعی گفته بود در دنیای ورزش هزینه‌های کلان خرج می‌کنند تا مربیان خارجی  بیاورند، چه اشکالی دارد که ما برای مشکلات شهرداری، مشاوران خارجی بیاوریم. حتی من می‌گویم اگر قانون اساسی اجازه می‌داد باید شهردار خارجی  می‌آوردیم!

آنروز همه به او خندیدند، که شاید تا شاخص های مهمتری مانند هم جناح و هم قوم در این کشور ملاک انتخاب هاست جایی برای اجنبی ها وجود ندارد ، اما این سوال همیشه در ذهن من باقی مانده که این خارج چرا اینقدر شهردار خوب تولید می‌کند، مگر جنس شهردارهای آنان چیست!؟مگر شوراهای شهرهای اجنبی ، به گروه های چندتایی تقسیم می شوند که خروجی انتخاب هایشان می شود سوفی ها!

خوب است بدانیم که در همین کشورهای به قول ما اجنبی!! بنیادی وجود دارد به نام بنیاد شهرداران جهان که هر دو سال یک بار ، جایزه شهردارمنتخب جهان را به شهردارانی اهدا می‌کند که تلاش‌های برجسته‌ای را برای جوامع خود انجام داده‌اند و چشم‌انداز زندگی و کار در شهر‌های کوچک و بزرگ جهان را توسعه داده‌اند.

به گفته اقتصاد نو جایزه شهردار جهان و پروژه بین‌المللی شهردار جهان از سال ۲۰۰۴ به شهردارانی تعلق گرفته است که از دیدگاه، اشتیاق و مهارت لازم برای تبدیل شدن شهرهایشان به مکان‌هایی باورنکردنی برای زندگی، کار و حتی سفر برخوردار بوده‌اند

طی سال‌های گذشته شهرداران زن جهان توانسته بودند در جایگاه‌های خوبی از فهرست برترین شهردارهای جهان قرار گیرند و در سال‌های ۲۰۰۵ و ۲۰۰۸ موفق به کسب جوایز شده بودند، اما پروژه سال ۲۰۱۸ این بنیاد به کل به شهرداران زن موفق جهان اختصاص یافت. این نهاد ابراز امیدواری کرده است که در آینده شاهد موفقیت‌های بیشتر زنان در عرصه شهرداری‌ها در سطح جهان باشیم.

خانم والریا مانسینلی، شهردار شهر آنکنا از کشور ایتالیا در سال ۲۰۱۸ به عنوان برترین شهردار این سال انتخاب شد.

حالا بشنوید برخی از اظهارات این شهردار برتر را:

«وقتی در سال۲۰۱۳ به عنوان شهردار آنکنا انتخاب شدم، وضعیتی که بیش از هر چیز دیگر می‌خواستم تغییر دهم، سایه نادرستی و باتلاقی بود که سیاست در آن گرفتار شده بود، نوعی نمایش مهره‌های سیاسی که ربطی به منافع شهروندان و حل و فصل مشکلات آنان نداشت. طی این سال‌ها ارتباطی صادقانه را با جامعه‌ام برقرار کرده‌ام: به روشی شفاف و مستقیم گزارش کارهایم را به مردم می‌دهم از کارهایی که انجام شده می‌گویم»

در همین گزارش آمده بود که یکی از دلایل مهم دیگر در انتخاب والریا مانسینلی به عنوان بهترین شهردار جهان این است که او هیچ قول اغراق‌آمیزی نداد. بلکه در مقابل با برداشتن گام‌های کوچک، یک احیای اقتصادی تمام‌ عیار را رقم زد. طی دوره اول شهرداری او سطح همه جاده‌های شهر اصلاح شدند، پارک‌ها و فضاهای سبز تمیز شدند و چندین جاذبه گردشگری شهر از جمله سواحل معروف آن که زمانی گفته می‌شد در حال از بین رفتن هستند، احیا شدند. هر یک از این گام ها شهر آنکنا را کمی قابل ‌سکونت‌تر کرد. هر یک از این گام‌ها بر اعتماد مردم به آینده شهر افزود.

من نمی دانم اگر ماشین زمان به امری محال متوقف شود، غیر از این دیار خوشگل آسیایی یعنی ایران و ما اجازه داشته باشیم به قد یک دهه هر چه می توانیم جلو برویم ، آیا تنها در بحث مدل مدیریت شهری ! به استاندارد حاکم در شهر آنکنا خواهیم رسید یا وقتی والریا از خواب ده ساله برمی خیزد بازهم دو قدم از ما جلوتر است!

به نظر می رسد با رویاپردازی هم امکان این سبقت وجود ندارد که تا وقتی یک شهروند حقوق خود را نداند و این حقوق را مطالبه نکند، تا وقتی که شهردار ، شهروند مطالبه گر را بهترین امکان برای رسیدن به مقصود یعنی شهر آرمانی نداند،تا وقتی که شورای شهرمان تاریخ انقضای خویش را نه چهارسال که لحظه ی عبور از وعده های خویش نداند و تا وقتی که ما رسانه ها ابزار دست سیاه بازان باشیم ، وضعمان همین است که می بینید یعنی خال عیب صفحه رخسار عالم هستی!